|
|
![]() |
![]()
ความรู้ที่เกิดจากการศึกษาเล่าเรียน
จดจำมาจากครูบาอาจารย์หรือตำรับตำราก็ดี
ความรู้อย่างนี้เรียกว่า "ปริยัติญาณ" ๑ ความรู้ที่เกิดจากการเจริญภาวนา
คือ - การเฝ้าพิจารณาดูความเป็นจริงของนามรูปที่ปรากฏอยู่ตามอารมณืและอิริยาบถ
ความรู้อย่างนี้เรียกว่า "ปฏิบัติญาณ" ๑ ความรู้แจ้งแทงตลอดถึงมรรค-ผลและพระนิพพาน
เรียกว่า "ปฏิเวธญาณ" ๑
ในญาณปัญญาทั้ง ๓ ชนิดนี้
ปัญญาที่จะสามารถรู้ทุกข์ตามความเป็นจริงที่ปรากฏอยู่ตามอารมณ์และอิริยาบถได้
ก็จะต้องเป็นปฏิบัติญาณคือความรู้ที่เกิดจากการปฏิบัติ
ส่วนปัญญาอีกสองอย่างในข้อ ๒
และข้อ ๓ นั้น
เป็นอันรู้ไม่ได้ในอารมณ์อันเป็นทุกข์ซึ่งเป็นโลกียธรรมนี้
เพราะปฏิบัติญาณรู้ได้เพียงเรื่องราวอันเป็นบัญญัติอารมณ์เท่านั้น
ไม่สามารถที่จะเข้าไปรู้ถึงทุกข์อันเป็นความจริงที่ปรากฏอยู่ตามอารมณ์และอิริยาบถได้
ส่วนปฏิเวธญาณนั้นก็รู้ได้เฉพาะมรรค-ผล นิพพาน
ซึ่งเป็นอารมณ์นอกโลกจึงมีความแตกต่างกันอย่างนี้
ฯ |
|