หน้าสารบัญ หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด เก้า
สิบ สิบเอ็ด สิบสอง สิบสาม สิบสี่ สิบห้า สิบหก สิบเจ็ด สิบแปด

    ตอบ ประโยชน์อย่างอื่นๆที่เกิดจากการเห็นทุกข์ด้วยปัญญานั้น ก็ยังไม่มองเห็นว่าจะมีประโยชน์อะไรที่เหนือไปจากความบริสุทธิ์หมดจด ในเรื่องนี้ยังมีบาลีในธรรมบทขุททกนิกายรับรองความข้อนี้ไว้เลยว่า - สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ อถ นิพฺพินฺทติ ทุกเข เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา ซึ่งแปลความว่า - เมื่อใดผู้ปฏิบัติมาเห็นด้วยปัญญาว่า "สังขารทั้งหลาย ทั้งปวง เป็นทุกข์ เมื่อนั้นย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์ ข้อนี้เป็นทางแห่งความหมดจด" ก็เป็นความจริงเช่นนั้น เพราะพุทธบริษัททุกคนที่ตั้งใจเขาหาพุทธศาสนาด้วยศรัทธาโดยมุ่งหวังที่จะทำตนให้พ้นจากทุกข์ในวัฏฏะ ท่านก็ต้องการประโยชน์คือความพ้นทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น ดังนั้น เมื่อความหมดจดจากกิเลสวะทั้งหลาย จะเกิดมีได้ก็เพราะการพิจารณาเห็นว่า "ขันธ์เป็นทุกข์" หากไม่เห็นว่าขันธ์เป็นทุกข์ด้วยภาวนามยปัญญาแล้ว ความหมดจดดังกล่าวจะเกิดมีขึ้นไม่ได้เลย ฯ

จัดทำโดย มูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิ