ปุน จปรํ ภิกฺขเว ภิกฺขุ คจฺฉนฺโต วา "คจฺฉามีติ

ปชานาติ

    ฐิโต วา " ฐิโตมฺหีติ ปชานาติ นิสินฺโน วา"

นิสินฺโนมฺหีติ  ปชานาติ สยาโน วา “ สยาโนมฺหีติ  ปชานาติ ,”

    ยถา  ยถา วา ปสฺส กาโย ปณิหิโต โหติ, ตถา ตถา นํ ปชานาติ ฯ.

    อิติ อชฺฌตฺตํ วา กาเย กายานุปสฺสี วิหรติ,

พหิทฺธา วา กาเย กายานุปสฺสี  วิหรติ,

อชฺฌตฺตพหิทฺธา วา กาเย กายานุปสฺสี วิหรติ ฯ

    สมุทยธมฺมานุปสฺสี วา กายสฺมึ วิหรติ,

วยธมฺมานยุปสฺสี วา กายสมึ วิหรติ,

สมุทยธมฺมานุปสฺสี วา กายสมึ วิหรติ,

     “ อตฺถิ กาโยติ” วาปนสฺส สติ ปจฺจุปฏฺฐิตา

โหติ ยาวเทว ญาณมตฺตาย ปฏิสฺสติ มตฺตาย ฯ

    อนิสฺสิโต จ วิหรติ น จ กิญฺจิ โลเก อุปาทิยติ ฯ

    เอวมฺปิ โข ภิกฺขเว กาเย กายานุปสฺสี วิหรติ ฯ

อิริยาปถปพฺพํ  นิฏฺ ฐิตํ

      ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้ออื่นยังมีอยู่อีก ภิกษุเมื่อเดิน ก็รู้ชัดอยู่ว่า กำลังเดิน

      หรือเมื่อยืน ก็รู้ชัดว่า กำลังยืน หรือนั่ง ก็รู้ชัดว่า กำลังนั่ง หรือนอนก็รู้ชัดว่ากำลังนอน,

   ก็หรือว่า เธอตั้งกายไว้โดยอาการใดๆ ก็ให้รู้ชัดถึงกายนั้น โดยอาการนั้นๆ ฯ

    หรือว่าเธอเฝ้าพิจารณาดูกายในกาย เป็นภายในเนืองๆอยู่ ด้วยอาการอย่างนี้ เฝ้าพิจารณาดูกายในกายเป็นภายนอกเนืองๆอยู่บ้าง เฝ้าพิจารณาดูกายในกาย ทั้งภายในภายนอกเนืองๆอยู่บ้าง ฯ

    เธอเฝ้าพิจารณาถึงธรรมเป็นเหตุเกิดขึ้นในกายเนืองๆอยู่บ้าง เฝ้าพิจารณาดูธรรมเป็นเหตุดับไปในกายเนืองๆอยู่บ้าง หรือเฝ้าพิจารณาดูธรรมเป็นเหตุเกิดขึ้นและธรรมเป็นเหตุดับไปในกายเนืองๆอยู่บ้าง ฯ

     ก็หรือว่า สติที่กำหนดว่า มีอยู่แต่กายย่อมปรากฏชัดแก่เธอ เพียงเพื่อสักแต่ว่าญาณความรู้เพียงเพื่อสักแต่ว่าอาศัยกำหนดเท่านั้น ฯ

     เธอย่อมไม่ถูกตัณหาและทิฏฐิเข้าไปอาศัยอยู่ได้ จึงไม่ยึดถือขันธ์ไรๆในโลก ฯ

     ภิกษุทั้งหลายด้วยอาการแม้อย่างนี้แล ภิกษุชื่อว่า เฝ้าพิจารณาดูกายในกายเนืองๆอยู่ ฯ

                      จบอิริยาบถบรรพ